کانون مدافعان حقوق کارگر

او از جمله روشنفکرانی بود که برای به دست آوردن جاه و مقام حاضر نمی‌شد با قدرتمداران کنار بیاید و از بیان حقوق مردم در برابر حاکمان چشم بپوشد. او وابسته به هیچ حزب و گروه سیاسی نبود و از این جهت برای بیان حقیقت ملاحظه چپ و راست را نمی‌کرد و هر جا که احساس می‌کرد حقی از مردم ضایع شده است بی پروا به بیان آن می‌پرداخت. هر چند که از خطا مبرا نبود اما با شهامت خطاهای خود را نیز اصلاح می‌کرد. با دوستان دیروزی به مخالفت بر می‌خاست و آن هنگام که لازم می‌دید بدون کینه‌ورزی از در آشتی در می آمد و گذشته را فراموش می‌کرد.
او مصداق بارز این جمله ادوارد سعید بود که می‌گفت: “روشنفکر اگر در چنان موقعیت حرفه ای قرار گیرد، بطوری که اصولا خدمتگذار و شیفته پاداش از طرف قدرت و حکومت باشد، بطور کلی نمی‌تواند استقلال فکری و روح محققانه ای را که به نظر من مختص روشنفکر است، حفظ کند. به بیان دیگر اگر بخواهیم درست بگوئیم روشنفکر کارگزار و یا کارمند نیست که به اهداف سیاسی حکومت و یا شرکت های بزرگ خدمت کند”.
گفتن حقیقت در برابر قدرت و دفاع از حقوق مردم در برابر رانت خواران و ثروتمندان از کارهای همواره او بود و البته که این امر برای او هزینه هائی داشت. از دانشگاه که برایش دوست داشتنی ترین مکان بود، اخراجش کردند و می‌توانست با پرتاب گوشه چشمی به صاحبان قدرت به موقعیت قبلی بازگردد و از آلاف و الوف برخوردار شود، اما هیچ گاه حاضر به تن دادن به تملق گوئی صاحب مقامان نشد. فقرو تنگدستی را بر ذلت محکوم ِحکم دیگران بودن ترجیح داد و از این جهت #رییس_دانا نمونه روشنفکری بود که به قدرت “نه ” گفت و بله قربان گوئی را به آنانی واگذار کرد که شایسته اش بودند.

آرمانش همواره دفاع از زحمتکشان و تهی دستان و دنیای بهتری برای زیستن آنان بود.

یادش گرامی