به یاد فراموش شدگان زندان آگاهی کرج
تاریخ انتشار: ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۸ – ۱۱:۳۰ ب.ظهاله صفرزاده
“من در دنیای ممنوع زندگ می‌کنم
بوییدن گونه دلبندم ممنوع
ناهار با فرزندان سر یک سفره ممنوع
همکلامی با مادر و دیواره ی سیمی ممنوع
بستن نامه‌‌ای که نوشته‌‌ای یا نامه ی سربسته تحویل گرفتن ممنوع
خاموش کردن چراغ، آنگاه که پلکهایت به هم می‌آیند ممنوع
بازی تخته نرد ممنوع
اما چیزهای ممنوعی هم هست که می‌توانی گوشه ی قلبت پنهان کنی
عشق، اندیشه، دریافتن“
ناظم حکمت
پارک، پلیس امینت، حکم بازداشتی که دو روز قبلش (۴ اردیبهشت) صادر شده بود، ون، چشم‌بند، راهروهای بازداشتگاه، سوئیت‌ها و بازجویی:
_ مگر قبلا به شما هشدار نداده بودیم؟ … این همه نوشتی، چه فایده‌ای داشت؟ … حالا ده سال از عمرت را می‌گیرم… در نوشته هایت سیاه‌نمایی می‌کنی، می‌خواهید با ایجاد تشکل سراسری براندازی کنید، علیه امینت کشور فعالیت می کنید، مجوز ندارید و… اتهاماتی شبیه به این، در پرسش و پاسخ‌های شفاهی و کتبی طرح می‌شد و بین آن استراحت و نهار، عدس پلویی که به زحمت می‌شد لقمه‌‌ای از آن را خورد و غروب، امضای کاغذها و فرم‌ها و انتقال. باز هم چشم‌بند و نشستن در ماشین و عبور از خیابان‌ها. آگاهی کرج، صدای زنگ، باز شدن در و بسته شدن در پس از ورود ما به بازداشتگاه زنان اداره آگاهی کرج. پس از انجام مراحل اداری، باید وسایل را تحویل می‌دادیم و بازرسی بدنی می‌شدیم.
ادامه مطلب »